Baszta Półokrągła, nazywana także Basztą Gotycką jest jedną z najstarszych budowli Lublina. Została zbudowana w XIV wieku z kamienia i cegły. Była częścią murów obronnych wzniesionych przez króla Kazimierza Wielkiego. Drewniane pomosty umożliwiały obrońcom dostęp do strzelnic.
W okresie średniowiecza we wnętrzu baszty znajdował się „cyrkacz świec” – wyrabiano tu grube świece gromniczne, używając do tego lin konopnych, po których gorący wosk skapywał do form. Baszta została zrekonstruowana w latach 80-tych XX wieku. Podczas remontu generalnego w 1993 roku odtworzono przypuszczalną formę zwieńczenia budowli.
Widoczny po prawej stronie Baszty mur to pozostałości dawnych „kazimierzowskich” umocnień miasta. Z ocalałych fragmentów można wnioskować, że grubość ich wynosiła około 2 m, a wysokość wahała się od 4 do 12 m. Mury obronne rozbierane były w dwóch etapach: w 2. połowie XII wieku i 2. połowie XIX wieku.
Zakończona w 2021 roku renowacja dała Baszcie nowy blask. Dzięki iluminacji zabytek bardzo ciekawie wygląda nocą.