Wieża Trynitarska w Lublinie zwana również Bramą Trynitarską wchodziła w skład zabudowań kolegium jezuickiego. Na początku była tylko furtą klasztorną. Wejście do katedry prowadziła przez furtę. W roku 1627 podwyższono ją i przeznaczono na dzwonnicę. Pomimo że budowla krótko należała do zakonników, od tej pory zaczęto ją nazywać Wieżą Trynitarską. Trynitarze byli jednak biednym zakonem. Budynki w kompleksie klasztornym zaczęły podupadać i wymagały remontu. W 1818 roku kolejnym właścicielem obiektu stało się miasto.
